بی حسی دندانپزشکی (کارپول) 2% پرزوکائین – داروپخش

بی حسی دندانپزشکی (کارپول) 2% پرزوکائین – داروپخش

بی حسی ۲ درصد موضعی (فقط برای مصرف دندانپزشکی)

دارای تاییدیه از سازمان غذا و دارو

نام ژنریک: لیدوکائین – اپی نفرین

ترکیبات: 20 میلی گرم لیدوکائین هیدروکلراید / 5.12 میکروگرم اپی نفرین

بسته بندی: 50 عدد کارتریج 1.8 میلی لیتر

مشخصات و اطلاعات ماده بی حسی پرزوکائین:

اکثر افراد حداقل یکبار در طول زندگی خود، ناچار به ترمیم دندانهای خود شده اند. به خاطر درد شدیدی که بیمار حین انجام بیشتر خدمات دندانپزشکی، حس می‌کند، دندانپزشکان از مواد بی حسی دندان در دوزهای مختلف استفاده می‌کند.

این مواد در گروه بی حس کننده های موضعی، قرار می‌گیرند و با تزریق در لثه، موضع جراحی یا ترمیم را بی حس می‌کنند. بدون این مواد، عملا هیچ کس جرات مراجعه به دندانپزشکی و ترمیم دندانهای خود را ندارد. کشف و استفاده از مواد بی حسی دندان، بدون شک، کمک شایانی به بشریت کرده است.

موادی که به عنوان بی حس کننده در دندانپزشکی، قابل استفاده هستند انواع مختلفی دارند مانند: پرزوکائین، زایلوپن، دنتانست، سیتانست، آرتیکائین و… . در ادامه به معرفی هر یک از این موارد و بررسی جزئیات آنها خواهیم پرداخت.

ماده بی حسی پرزوکائین چیست؟

ماده بی حسی پرزوکائین، یک داروی بی حسی مورد استفاده در دندانپزشکی است و همچنین برای بی حس کردن موضع عضلانی تزریق پنی سیلین نیز کاربرد دارد. ماده بی حسی پرزوکائین از مشتقات بنزوئیک اسید است از نوع استر، که شروع بی حسی آن کند و مدت زمان آن کوتاه است.

روند عمل این دارو به این شکل است که به کانالهای سدیمی ولتاژدار متصل شده و آنها را مهار می‌کند. در نتیجه شار یونی مورد نیاز برای شروع و هدایت پیام عصبی را مهار می‌کند. علاوه بر این، این عامل آستانه مورد نیاز برای تحریک الکتریکی سلول های عصب را افزایش می‌دهد و به همین طریق، سرعت پتانسیل عمل را نیز کاهش می‌دهد انتشار پیام عصبی را کند می‌کند. در نتیجه‌ی تمام این اتفاقات، احساس بیمار در ناحیه مورد نظر از دست می‌رود و درد را حس نمی‌کند.

ماده بی حسی پرزوکائین شامل 12.5 میکروگرم اپی نفرین / 20 میلی گرم لیدوکائین هیدروکلراید در یک میلی لیتر است. پرزوکائین محصول شرکت دارویی داروپخش می باشد.

مقایسه انواع مختلف مواد بی حسی دندان:

انواع مختلف مواد بی حسی دندان در اختیار دندانپزشکان وجود دارد و انتخاب با آنهاست که کدام نوع را برای هر بیمار انتخاب کنند. به طور کلی دندانپزشکان محترم برای انتخاب بی حسی، سه فاکتور زیر را در نظر می‌گیرند:

میزان موفقیت در کنترل درد با بی حس کننده

سرعت شروع روند بی حسی موضعی و مدت زمان ماندگاری آن

عوارض جانبی ماده بی حسی که به صورت موضعی و سیستمیک ممکن است بروز پیدا کند.

مایع تزریقی به لثه:

بر خلاف تصور عموم، مایعی که به عنوان بی حسی به لثه تزریق می‌شود، تنها بی حسی نیست بلکه علاوه بر ماده بی حس کننده، شامل ترکیبات دیگری نیز هست. این ترکیبات عبارتند از:

دارویی به نام وازوکانستریکتور: این دارو، نوعی تنگ کننده رگ است و با تنگ کردن رگهای ناحیه مورد نظر و کاهش جریان خون در آن، مدت زمان بی حس بودن را طولانی می‌کند.

مقداری ماده شیمیایی که از تجزیه وازوکانستریکتور جلوگیری می‌کند.

هیدروکسید سدیم که به فعالیت ماده بی حسی کمک می‌کند.

کلرید سدیم که سبب می‌شود ماده بی حسی بتواند وارد جریان خون شود.

بی حسی دندان برای مادران باردار:

در رابطه با مادران باردار، دندانپزشکان اجازه استفاده از تمام بی حسی های موجود را ندارند. بلکه بهتر است از همان لیدوکائین استفاده کنند چون در گروه داروهای گروه B قرار گرفته و خطر چندانی برای مادر و جنین ندارد. اما استفاده از دو داروی ماده بی حسی پرزوکائین که در ایران با نام «سیتانست» شناخته می‌شود و همچنین آرتیکائین در مادران باردار ممنوع است زیرا احتمال می‌رود که تزریق این دو دارو سبب اسپاسم عضلات صاف و در نتیجه زایمان زودهنگام مادر باردار شود. روال کار، استفاده از لیدوکائین برای خانم های باردار می‌باشد.