خمیر دندان وایت اسمایل | Whitening Toothpaste

تنها سفید کننده با قابلیت استفاده روزانه بدون اثر سایندگی مینای دندان

مواد تشکیل دهنده خمیر دندان :

فلوراید : به از بین بردن پلاک کمک می‌کند ماندن پلاک روی دندان‌ها بیماری لثه و پوسیدگی دندان را در پی دارد. فلوراید با تقویت مینای دندان‌ از پوسیدگی جلوگیری می‌کند.

کف : سولفات لاریل سدیم یا صابون بافتی انبوه و خامه‌ مانند دارد و احساس تمیز شدن را ایجاد می‌کند. با این حال مواد فعال در سطح کف خمیر دندان کافی نیست تا طعم ناخوشایندی را که روی دندان‌ها ایجاد می‌شود از بین ببرد. اگر این حباب‌ها پاک شود،خواهید دید که بافت ظریف لثه زیر آن‌ها نیز ساییده و خون‌آلود شده است.

ذرات ساینده : در اکثر خمیردندان‌ها از سیلیکای آبپوشی شده به عنوان عامل ساینده دندان‌ها استفاده می‌شود، به احتمال زیاد در بسته‌های “غیر قابل خوردن” با این دانه‌های ریز تسبیح‌مانند برخورد کرده‌اید.

– سیلیکا با توجه به اندازه و شکل ذرات، ماده‌ی سفید کننده اکثر خمیردندان‌ها است.

– خمیردندان سفید کننده نمی‌تواند دندان‌ها را به اندازه عمل جرم‌گیری توسط متخصص سفید و درخشان کند، چون فقط سطح دندان‌ها را تمیز کند.

حساسیت‌زداها : با افزودن نیترات پتاسیم یا فلوراید قلع به خمیر دندان حساسیت دندان‌ها به سرما، گرما، شیرینی یا ترکیبی از این محرک‌ها کاهش می‌یابد. البته چنانچه بیمار از دندان درد رنج ببرد، خمیر دندان ضدحساسیت درمانی موقتی است.

کنترل کننده جرم : اگر خمیردندان طعم تند و سوزاننده‌ای دارد، احتمالاً حاوی تتراسدیم پیروفسفات می‌باشد.

– تتراسدیم پیروفسفات ماده‌ای است که اجازه نمی‌دهد نمک‌های کلسیم فسفات (جرم) پشت دندان‌های پیشین فک پایین جمع شود.

– یکی از مشکلات خمیردندان‌های جرم‌گیر این است که ماده فعال برای موثر بودن باید در شوینده قوی‌تر از حد متعارف حل شود. به همین دلیل استفاده از این نوع خمیردندان برای دندان‌های حساس به pH بالا  مناسب نیست.

تری کلوزان : این ماده ضدمیکروبی عفونت‌های بین لثه و دندان را کاهش می‌دهد. اضافه کردن تری کلوزان به خمیردندان نیز مانند فلوئور هر چند ممکن است عوارضی را به دنبال داشته باشد. اما سودمندی آن بر مضر بودنش غلبه می‌کند.